يک عمر در حوالي غربت مقيم بود
آن سيدي که سفره ي دستش کريم بود

خورشيد بود و ماه از او نور ميگرفت
تا بود ، آسمان و زمين را رحيم بود

سر مي کشيد خانه به خانه محله را
اين کارهاي هر سحر اين نسيم بود

آتش زبانه مي کشد از دشت سبز او
چون گلفروش کوچه ي طور کليم بود

اين چند روزه سايه ي يثرب بلند شد
چون حال آفتاب مدينه وخيم بود

حقش نبود تير به تابوت او زدن
اين کعبه در عبادت مردم سهيم بود

بي سابقه است حادثه اما جديد نيست
اين خانواده غربتشان از قديم بود

آقا ببخش
قصد جسارت نداشتم

پاي درازم
از برکات گليم بود

سلام عليکم

آخر يروز شيعه برات حرم مي سازه ...

حرم مي سازيم

مي سازيم ...
تسليت عرض مي کنم ايام شهادت غريب مدينه، کريم آل طاها، امام حسن مجتبي عليه السلام را خدمت شما.
دعا بفرمائيد ...