روزی دو نفر(جامعه شناس) با هم به مبا حثه نشستند(یکی ایرانی**،یکی آمریکایی*).

جامعه شناس امریکایی رو به جامعه شناس ایرانی می گویید:

*(شما نمی توانید ادعا کنید که یک مملکت سالم دارید.)

جامعه شناس ایرانی می پرسد :

**(چرا این حرف را می زنید؟)

*(شما در کشورتان امنیت جامعه ندارید،نفوذ در کشور شما بیشمار است.)

**(شما بر روی چه مبنایی این نظریه را مطرح می کنید؟!)

*(مبنا ، بسیار است اما شما بر روی آن تمرکز ندارید. یک نمونه ی بارزش(وجود موسیقی پاپ ما در میان خیابان و خانه یهای شماست.اگر دقت داشتید این نمادی از ماست که خیلی ساده ودر میان شما رایج شده است.)

**(همیشه هم این چنین نیست.گاهی اوقات بعضی چیزها جزو استثناها محسوب می شود .)

*(نه اصلا این طور نیست اصلا این مورد استثنا نیست. این مورد آنقدر جدی ست که ریشه ی عمیق دارد . موسیقی پاپ یک زیربنای اساسی دارد که شما از آن غافلید. در ضمن چیزی که در خیابانهای شماست ، پس مورد تائید شماست.)

**(اگر مبنای حرف شما اساسی است و آن را قبول دارید پس اعتراف می کنیم که درست است و ما هم آن را قبول داشتیم و نمی دانستیم آن را به شما بفهمانیم .اما با قاطعیت عرض می کنم که این موضوع در کشور شما هم رایج است.*)

*(من مبنای سند حرفم را گفتم حال نوبت شماست که بیان کنید.)

*(البته ، مبنای حرفم را مطرح می کنم.، اگر شما خوشحالید که موسیقی پاپتان در خیابانهای ما روان است اما ما خرسندتریم که در عوض در مقابل کاخ سفید شما همم اذان ما پخش می شود.)

.....................

در آن بحث جامعه شناس امریکایی قبول کرد و پس صحبتهای فراوان به نتایج مطلوبی رسید.

ما چه کردیم؟ چه بلایی سر خودآوردیم از روی نا آگاهی؟

هر چه تارف زدن ما نفمیدیم و با اشتها قبول کردیم . چرا؟

حالا آنهایی که موسیقی پاپتان گوش دیگران را کر کرده ، به چه بهایی؟

آی آنهایی که با صدای بیشمار آنها مخالفت نکردید ، به چه بهایی؟؟

آی آنهایی که از ورود امثال موسیقی پاپ جلو گیری نکردید ، به چه بهایی؟

چرا اذان ما در گشور بیگانه در مقابل دشمن جهانی نفوذ کرده و چرا موسیقی پاپ آنها وارد دل جوانان ما شده ، آن به چه بهایی؟

فکر نکنید که فقط دغدغه ی ما موسیقی پاپ است ،نه ، این یک مثال ساده است .

فکر ، تشخیص ، بحث و عنوان کردن ما بقی با شما.

به فکر دین ، کشور ،حیثیت ، آبرو وآرمانهایمان باشیم.

به امید ظهور دولت یار

التماس دعا

یا حق