بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی کسی از جمع ما کم می شود دلها غمگین می شود .

درسته که مرگ حق است ولی انگار برای بعضی از افراد سنگین است .

خیلی سخت است که کسی را بیش از اندازه دوست داشته باشی و از دست بدهی.

نه تنها در میان انسانها رسم است که اگر کسی را دوست داشته باشند از دست بدهند غمگین شوند.

زمین هم گاهی اوقات از دست دادن بعضی از انسانها را درد ناک می داند.

انسانها امروز غمگینند.

دوباره بارونی میشن چشایی که مثل دریاست

همه رو سینه می کوبند تا کنار کف العباس

زمین در التهاب است که دیگر نمی تواند نوازش قدوم مبارک یک بندهء مخلص خدا را حس کند.

آسمان دگرگون است که نمی تواند تماشا گر یک انسان واقعی باشد.

انگار که فرشتگان هم محزونند که دیگر نمی توانند صدای العفو  و گریه بندهءنمونه را بشنونند.

دیگر در انتظار برای فرج تنها شدیم.

دیگر نباید منتظر دعای نمونهء این عالم باشیم.

چقدر زود تنها شدیم مگر خودشاننگفته بودند که فقط به جوانها مژده فرج ندهید به مسن تر ها هم مژده بدهید

پس چرا....

انگار نوعی غضب خداست که ایشان را از دست دادیم.

شاید ما لیاقت بهر بردن را نداشتیم.

شایدما قدر نعمت خدا را نمی دانستیم.

امام صادق (علیه السلام ) می فرمایند :مرگ علما برابر شکاف و رخنه در اسلام است.

پر کشیدن نشانه دینداری  مرجع عالی قدر اسلام( حضرت آیت الله محمد تقی بهجت )را به پیشگاه ولی عصر

و مقام معظم رهبری و دوستداران ای عالم تسلیت می گویم.

اللهم عجل لولیک الفرج

التماس دعا